Στους πρόποδες του χωριού μας και της Τζούμας, κυλάει ο Άραχθος. Έχει  μήκους 110 km, πηγάζει από τη Βόρεια Πίνδο από το όρος Λάκμωνα, στη θέση Οξυά Δεσπότη, σε υψόμετρο 1.700 m και εκβάλλει στον Αμβρακικό κόλπο, όπου οι προσχωσιγενείς αποθέσεις του και αυτές του ποταμού Λούρου δημιούργησαν τις λιμνοθάλασσες Λογαρούς, Ροδιάς και Τσουκαλιό. Στην αρχή, διερχόμενος νότια της κωμοπόλεως του Μετσόβου, ονομάζεται Μετσοβίτικος, μετά τη συνάντησή του με τον ποταμό Διπόταμο, παίρνει το όνομα Άραχθος.

Η λεκάνη απορροής καλύπτει επιφάνεια 1.894 km² , το ύψος της μέσης ετήσιας βροχόπτωσης είναι 1.655 mm, ο μέσος ετήσιος όγκος υετού ανέρχεται σε 3.130 x 10⁶ m³, η μέση συνολική ετήσια απορροή εκτιμάται σε 1.920 x 10⁶ m³ νερού, η δε μέση ετήσια παροχή στο Γεφύρι της Άρτας είναι 69,8 m³/sec.

Τροφοδοτείται από τους παραποτάμους Καλεντίνη, ή ποτάμι Πέτα, ποτάμι του Λοζίτσι, Μετσοβίτικο, Διπόταμο ή Ζαγορίσιο, Καλλαρύτικο, καθώς επίσης και από τον Καταρακτιώτικο ή Σχορτσιανίτικο.

Με τα νερά του ποταμού Αράχθου, αρδεύονται περί τα 45.000 στρέμματα της πεδιάδας της Άρτας.

Γνωστό είναι και το περίφημο Γεφύρι της Άρτας που χτίστηκε στις αρχές του 17^ου αιώνα ενώ τα θεμέλιά του ανάγονται στην εποχή του Πύρρου. Το Γεφύρι, που, σύμφωνα με τη δοξασία, «ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν» και που, για να στεριώσει, έπρεπε να χτίσουν τη γυναίκα του πρωτομάστορα.

Το Γεφύρι της Πλάκας είναι το πιο ονομαστό απ΄ όλα και το μεγαλύτερο μονότοξο, με εντυπωσιακή συμμετρία, πέτρινο, παραδοσιακό γεφύρι που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Έχει μήκος 40μ. και ανώτατο ύψος 20μ, και χτίστηκε με ντόπιους μαστόρους το 1866.

Ο θρυλικός Άραχθος, με τα πολλά πέτρινα γεφύρια, είναι ίσως το καλύτερο ποτάμι για rafting, αφού με τρεις διαφορετικές διαδρομές, από 2ου έως και 4ου βαθμού δυσκολίας, καλύπτει όλες τις απαιτήσεις.

Ο Αμβρακικός, στον οποίο εκβάλλει ο Άραχθος, αποτελεί ένα από τα καλλίτερα διατηρημένα οικοσυστήματα διεθνώς, είναι ένας βιότοπος σπάνιας ποικιλίας ειδών της πανίδας και της χλωρίδας και προστατεύεται από τη συνθήκη Ραμσάρ.

Πρόκειται για ένα από τα πιο μεγάλα ορεινά συγκροτήματα της Νότιας Πίνδου, με γυμνές και άγριες κορυφές που η ψηλότερη τους, το Καταφίδι, φθάνει τα 2393 μ.  Η γενική κατεύθυνση της κορυφογραμμής είναι από τα ΒΔ προς τα ΝΑ. Στην περιοχή υπάρχουν δυο οροπέδια, η Επάνω και η Κάτω Κωστελλάτα, που χρησιμοποιούνται ως θερινοί βοσκότοποι. Υπάρχουν επίσης πολλά ορεινά ρέματα και δυο καταρράκτες, κοντά στα χωριά Θοδώριανα και Καταρράκτης αντίστοιχα. Το κυριότερο ρέμα που ξεκινάει από τα Αθαμανικά όρη είναι το Μελισσουργιώτικο, που χύνεται στον ποταμό Καλαρίτικο και αυτός με τη σειρά του στον Άραχθο.

Προβλήματα: Λαθροθηρία, υπερβόσκηση, σχέδια για δημιουργία μικρών υδροηλεκτρικών εργοστασίων.

(Απόσπασμα από το Βιβλίο «ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ NATURA 2000» της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ)

Κωδικός περιοχής: GR 2110002  Διοικ Περιφέρεια: Ήπειρος Νομός: Άρτας Γεωγρ. μήκος. 21° 09 / Γεωγρ πλάτος: 39° 26  Έκταση: 218.730 στρ.
Μέγιστο υψόμετρο: 2.393 μ. / Μέσο υψόμετρο 1.698 μ.

Τα δάση της περιοχής σχηματίζονται κυρίως από έλατα, μερικές φορές σε μίξη με φυλλοβόλες δρυς, ενώ σποραδικά εμφανίζεται και ο  Ιταμος (Taxus baccata). Τα ελατοδάση σπάνια ξεπερνούν σήμερα το όριο των 1500 μ.  ενώ παλαιότερα, ανέβαιναν πολύ ψηλότερα στις πλαγιές, αλλά κάηκαν για να μετατραπούν σε βοσκολίβαδα. Σποραδικά παρατηρούμε επίσης συστάδες με οξιές.

Σπάνιοι τύποι οικοτόπων:  ορεινά μεσογειακά χέρσα εδάφη με ακανθώδεις θάμνους, δάση σκληροφύλλων με αριές που χρησιμοποιούνται για βοσκή, λιθώνες της Βαλκανικής, ευμεσογειακά ασβεστολιθικά απόκρημνα βράχια της Ελλάδας, απόκρημνοι ορεινοί βράχοι της Κεντρ. Ελλάδας, δάση οξιάς του τύπου Luzulo–Fagetum,, ελληνικά δάση οξιάς σε  μίξη  με μακεδονικά έλατα (Abiew borissi–regis), δάση πλατύφυλλης δρυός (Quercus frainetto), πλατανοδάση, δάση με αριές (Quercusilex), πευκοδάση με μαυρόπευκα (Pinus nigra)δάση με βουνοκυπάρισσα (Juniperuw foetidissima),

Σπάνια φυτά:  Αχίλλειος η αψινθοειδής, Αχίλλειος η ακεραιόφυλλη,  Κορυδαλίς του Παρνασσού, Σωλήνανθος ο αλβανικός,  Θύμος ο λευκόσπερμος, Ακανθολειμών ο εχίνος,  Καμπανούλα του Χόουκινς, Κενταύρια της Ηπείρου, Ηριγέρων της Ηπείρου, Ηριγέρων ο λειάζων, Γεντιανή η σταυροειδής, Λιγουστικό το φωτεινό, Πολύγαλα το μέγα, Ράμνος ο αλπικός, Βιόλα των Πυρηναίων, Ρίνανθος ο Μεσογειακός, Σκουτελλάρια η αλπική, Αστήρ ο αλπικός, Σενέκιο του Σκοπόλι, Θύμος ο γραμμωτός.

Σπάνια ζώα: Κιτρινοβομβίνα, Οχιά των βουνών, Όρνιο, Ασπροπάρης, Μεσοτσικλιτάρα, Κοκκινοκαλιακούδα.